Al vele jaren werk ik niet meer op doek maar op paneel.
Dat heeft veel voordelen. Op een opgespannen doek zou waterdunne verf naar het diepste punt lopen. Ook kun je rustig de schuurmachine op een mislukte partij loslaten. En zoals je hier ziet kun je stevig met een lap door de verf wrijven zonder dat de ondergrond mee veert.

De tafel is mijn palet. Die is verrijdbaar en dus altijd bij de hand. Mengen op de tafel en tegelijk de ontwikkeling in je schilderij bekijken. De foto laat duidelijk zien dat hier met vaart gewerkt wordt.

Afstand nemen is nodig om het schilderij te overzien en dat doe je dus aanhoudend. Op de foto is het niet te zien, maar tegen over de vaste schildersezel staat een grote spiegel zodat ik het schilderij ook in spiegelbeeld kan zien. Je komt dan even los van het beeld dat je zelf had.

Ja, als je al met twee handen bezig bent moet je wat met een kwast vol verf!

De tafel zelf, maar ook allerlei potjes en bakjes worden gebruikt om kleuren te mengen en de verf op de juiste dikte te brengen.

De plantenspuit. Acrylverf droogt snel, maar als je vlug bent kun je met behulp van de spuit toch weer wat wegvegen.

 Yoghurtbakjes e.d. gebruik ik veel. De langharige kwast is heel geschikt voor waterdunne verf. Jammer genoeg bleek het dassenhaar niet geschikt voor acrylverf. Op den duur braken de haren en bleven achter in het schilderij. Jammer, het was een dure kwast...

Waterdunne verf

Die dunne verf wordt opgebracht  met een spalter. Natuurlijk kan dit allen op een vlak liggend schilderij.

Maar je kunt de loop van de dunne verf ook sturen.

En plaatselijk weer wegvegen.

Reliëf in de verf vind ik vaak storend dus grijp ik naar het schuurpapier.

Of zelfs naar de schuurmachine!

Meestal werk ik aan meer schilderijen tegelijk. De heel dunne verf veroorzaakt toch weer lange droogtijden, vaak wel een dag! Dus je kunt dan niet verder werken. Bovendien komen er telkens momenten dat je niet meer weet hoe het verder moet met het schilderij en is het verstandig om even met een ander werk door te gaan.